[BTSxYOU] วอนสายลมช่วยพัดหวนคืน

ดวงตาเรียวรีที่คมกริบ ทว่าฉายแววความเศร้าโศรกยามจ้องดวงตาสวยสีนิลของสตรีอันเป็นที่รักเบื้องหน้า

นัยน์ตาของกษัติร์ยหนุ่มผู้เป็นประมุขสูงสุดในโครยอ บัดนี้เคลือบแคลงไปด้วยความสงสัยและรวดร้าว เมื่อปลายกริชที่ตนนั้นหวังใช้ปกป้องสตรีอันเป็นที่รักชั่วชีวิตกลับถูกหันเข้าใส่ตน

เนื้อหนังที่ถูกเชือดเฉือนจนหยาดโลหิตไหลรินให้ฉลองพระองค์สีขาวสะอาดสวมบรรทมในทุกค่ำคืนนั้นแปดเปื้อนแดงฉาด ทว่าบาดแผลที่วรกายยังไม่เจ็บช้ำเท่าดวงหทัยที่ถูกเจ้าของกริชเล่มนี้ที่เขามอบให้ด้วยใจรักเข้าแทงกัน

"เหตุใด?" คิมแทฮยองกษัตริย์หนุ่มเอ่ยถามนัยน์ตาสั่นระริก มือหนากรอบกุมมือบางที่สั่นเทาอยู่กล้าหน้าอกตน ด้านหลังกริชเล่มงามที่เปื้อนไปด้วยหยาดโลหิตของกษัตริย์

"ฮึก! ข้ารักท่านแทฮยอง...ฮึก!! ข้ารักท่าน"

เรี่ยวแรงที่มีแทบจะไม่หลงเหลืออยู่ มือเรียวพยายามส่งแรงไปยังปลายกริชแหลมที่ทิ่มแทงเข้าไปในเนื้ออกข้างซ้ายของกษัตริย์หนุ่ม ผู้ที่ตนรักสุดหัวใจ เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงวันวานก่อนที่นางจะได้มานั่งบนบัลลังค์ในตำแหน่งพระมเหสีเยี่ยงทุกวันนี้ทุกอย่างกลับยิ่งขื่นขม

"ฮงฮวา..." มือหนาที่เปื้อนโลหิต ยกขึ้นลูบใบหน้าเนียนสวยของสตรีตรงหน้าย่างแผ่วเบาราวกับเขากำลังจูบซับนางดั่งเช่นเคย

"ยกโทษให้ข้า ให้พี่สาวข้า คำสาปนั้น.. ฮึก...ข้าไม่เหลือผู้ใดแล้ว...แม้แต่ท่าน"

"!!!"

ชั่ววินาทีที่ริมพระโอษฐ์กำลังจะเอ่ยถาม ดวงพระเนตรกลับต้องเบิกกว้างกับภาพตรงหน้าที่ราวกับม้าศึกนั้นได้กระชากดวงใจของเขาให้ถูกทิ้งลงเหว

ร่างไร้วิญญาณของสตรีผู้เป็นรักแรกล้มลงและแน่นิ่งอยู่เบื้องหน้า ท่ามกลางกองโลหิตที่กระเซ็นเปื้อนไปทั่วห้องบรรทม

"ฮงฮวา!!"

พระสุรเสียงก้องกังวาฬพร้อมกับอ้อมกอดอุ่นที่ถลาใส่ร่างไร้วิณญาณ 

"เหตุใด! เหตุใด!?"

สุรเสียงกังวาฬเมื่อครู่ทำให้เหล่าองครักษ์พร้อมใจกันกรูเข้ามาที่หน้าประตูห้องบรรทม และเป็นหัวหน้าองครักษ์อย่างลีฮันที่เป็นผู้เปิดเข้ามาเป็นคนแรก

"ฝ่าบาท! เกิดอันใดขึ้นพะยะค่ะ?"

นางจากเขาไปแล้ว จากเขาไปโดยไร้คำอธิบายใด จากเขาไปด้วยคำรักที่เจ็บปวด

.......................

"รู้ตัวอีกที นางกับข้า...ก็อยู่ห่างไกลกันจนสุดฟากฟ้า"